Γρήγορα στοιχεία σχετικά με το ΔΕΠ-Υ

Επιμέλεια-μετάφραση: Τάσος Μώκας, Εκπαιδευτικός, Λογοθεραπευτής s.i.

Επιστημονικός υπεύθυνος Κιβωτού Εξέλιξης

Γρήγορα στοιχεία σχετικά με το ΔΕΠΥ: Μια σύντομη επισκόπηση των σημείων και συμπτωμάτων, και πώς είναι η θεραπεία, σε παιδιά και εφήβους.

          Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας, ή ADHD, είναι μια κατάσταση που καθιστά δύσκολη ασυνήθιστα, την προσοχή για τα παιδιά να επικεντρωθούν σε καθήκοντα, να δώσουν προσοχή, να κρατήσουν τον έλεγχο για μια παρορμητική συμπεριφορά. Ενώ ορισμένα παιδιά παρουσιάζονται ως επί το πλείστον απρόσεκτα σε συμπεριφορές και είναι κυρίως υπερκινητικά και παρορμητικά, η πλειοψηφία των ατόμων με ΔΕΠΥ έχουν ένα συνδυασμό και των δύο, το οποίο μπορεί να είναι πολύ δύσκολο για αυτά να λειτουργήσουν στο σχολείο, και έτσι δημιουργείτε και μεγάλη σύγκρουση στο σπίτι. Τα συμπτώματα του υπερκινητικού ή παρορμητικού ΔΕΠΥ είναι:

• Νευρικότητα ή ανησυχία, και δυσκολία να μένει σε ένα μέρος ή να περιμένει τη σειρά του,
• Υπερβολικό τρέξιμο και αναρρίχηση,
• Προβλήματα στο να παίζει ήσυχα,
• Ακραία ανυπομονησία,
• Πάντα φαίνεται να είναι “εν κινήσει” ή “κινείται από έναν κινητήρα”
• Υπερβολική ομιλία ή διακοπή,

Τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ, απρόσεκτα παιδιά:

• Κάνει απρόσεκτα λάθη
• Αποσπάται εύκολα
• Έχει δυσκολία να ακολουθήσει οδηγίες,
• Δεν φαίνεται να ακούει,
• Έχει προβλήματα οργάνωσης,
• Αποφεύγει ή αντιπαθεί συνεχείς προσπάθειες,
• Είναι ξεχασιάρης, χάνει σχεδόν πάντα τα πράγματα,

Θεραπεία και πρόγνωση

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η θεραπεία πρώτης γραμμής για την ADHD είναι φαρμακευτική αγωγή που βοηθά τα παιδιά, στο να συγκεντρωθούν και να περιορίσουν την παρορμητικότητα. Τα ψυχοδιεγερτικά όπως η μεθυλφαινιδάτη (Ritalin) και dextroamphetamine (Adderall) χρησιμοποιούνται συνήθως για να διεγείρουν την παραγωγή των νευροδιαβιβαστών που ρυθμίζουν την προσοχή και τον έλεγχο των παρορμήσεων. Επίσης συμπεριφορική θεραπεία είναι μερικές φορές, η θεραπεία που χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή. Θεραπεία γονέα-παιδιού αλληλεπίδραση και άλλες μορφές εκπαίδευσης γονέων, διδάσκουν τους γονείς, πώς να καλλιεργούν επιτρεπτές  συμπεριφορές, ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα παρορμητικότητα ή απροσεξία. Όταν ένα παιδί είναι αρκετά μεγάλο, η γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία μπορεί να βοηθήσει και να διδάξει ένα παιδί να ελέγξει τις συμπεριφορές του, με την κατανόηση πώς οι σκέψεις και τα συναισθήματά του, να μην το επηρεάσουν. Φυσικά όλα αυτά σε συνδυασμό και με εξατομικευμένα ή ομαδικά προγράμματα εργοθεραπείας (π.χ. αισθητηριακή ολκλήρωση), λογοθεραπείας, όπως και ομάδες κοινωνικών δεξιοτήτων.

πηγή: http://www.childmind.org/en/quick-facts-adhd/